MIRANDÉS: LA OUTRA LHÉNGUA DE PERTUAL - 1

RETRATO DE CARLOS FERREIA

Por perpuosta de l anton deputado Júlio Meirinhos, ne l die 29 de janeiro de 1999, saliu la lei nº 7/99 que recoinciu ls dreitos de la quemunidade de faladores de lhéngua mirandesa i tamien l dreito al sou ansino. Assi i todo, anque recoincida oufecialmente, talbeç ls mais de ls pertueses inda nun conhéçan que hai ua segunda lhéngua ne l nuosso paíç i, percipalmente, la sue ajuda pa la riqueza cultural de l paíç i pa la sue eidentidade. Al filo de las sumanas eiqui deixarei algues lhinhas subre cousas eissenciales dessa lhéngua, al modo de repuosta a preguntas que se le puoden poner a las pessonas que nun sáben deilha.

An 2005, ne l perfácio de l lhibro “L miu purmeiro lhibro an mirandés” de Carlos Ferreira i Paulo Magalhães, publicado pul’eiditora Planeta Vivo, l antigo Persidente de la República Jorge Sampaio refire-se a la lhéngua mirandesa nestes termos:

“Un grande pensador de l nuosso tiempo, George Steiner, diç que ua lhéngua que zaparece ye un mundo que se acaba. La defesa de l mirandés ye la defesa dun mundo de memórias, de tradiçones, d’eibocaçones, spréncias. I tamien de suonhos, de porjetos, d’afetos.
Nas democracies abiertas i plurales cumo la nuossa, l’ounidade ye custruída na dibersidade, que ye siempre anriquecedora, i ne l respeito pulas minories. L mirandés ye ua lhéngua de Pertual, que respeitamos i cuja perserbaçon lhoubamos”.